Postanowiłam, że łatwiej będzie jeżeli wszystko będę gromadzić w jednym miejscu. Dlatego też wszystkie posty z tego bloga zostały zmigrowane na blog: www.gosiaborzecka.net. Mój drugi blog został odświeżony i wydaje mi się, że jest bardziej przejrzysty.
Więc nie zostaje mi nic innego, jak tylko pisać nowe posty na odświeżonym blogu! 🙂
Jakiś czas temu miałam okazję uczestniczyć w beta warsztatch Droid-Scrum organizowanych przez firmę Octigo przy współpracy GeekGirlsCarrots.
Warsztaty były reklamowane jako dopiero wchodzące na wrocławski rynek praktyczne poznanie scrum’a za pomocą klocków lego i były przeznaczone na 3 godziny (wersja standardowa zakłada dwa dni szkolenia).
Całe szkolenie można było podzielić na trzy części:
Wprowadzenie do Scrum’a i Agile trwało aż godzinę. Bardzo długo. Wydaje mi się, że podczas praktycznego poznania Scrum’a potrzebne jest minimum teorii, którą będzie można poznać właśnie praktycznie, a nie teoretycznie.
Tutaj moją uwagę przykuły slajdy, które były pomieszane językowo – część po polsku, część po angielsku. Dodatkowo prowadzący nie byli do końca przygotowani od strony technicznej. Wielkość zdjęć na slajdach nie była przystosowana dla uczestników z końca sali oraz nie potrafili zrobić pełnego ekranu z Adobe Reader’a. Ale może na Mac’u to nie działa (nie mam Mac’a, więc się nie znam). Na uwagi ze strony publiczności (tak, tak, właśnie dziewczyn) aby wcisnąć Ctrl+L stwierdzili, że to i tak nie zadziała i szkoda czasu..
Zasady:
20 min zapoznania się z zadaniami + scrum poker
10 min budowanie robota
30 min rozmowa o zadaniu, zespole i co należy poprawić.
Podczas praktycznej części zostały utworzone dwa zespoły. Do każdego został przydzielony mentor, który miał przeprowadzić nas przez świat scrum’a. Jednak podczas tłumaczenia zasad każdy zespół był nie równo traktowany. Nasz stał i słuchał (ponieważ nasz mentor chciał tylko na sobie skupić naszą uwagę), zaś zespół przeciwny mógł się zapoznawać jakie klocki zostały przekazane do tej zabawy.
W końcu przyszedł czas na “Sprint 0”, gdzie krok po kroku nasz mentor miał nas przeprowadzić przez ten sprint. Dostaliśmy wytyczne, czyli robot powinien mieć:
Ponieważ było mało klocków koloru niebieskiego, przekonaliśmy “klienta” (czyli naszego mentora), aby sama antenka była koloru niebieskiego. Reszta zadań była prosta, więc robota stworzyliśmy w 7 minut, który był zgodny ze specyfikacją.
Podczas introspekcji wyszły takie rzeczy jak:
Została więc podjęta decyzja, że zostanie wyłoniony scrum master, który rozdzieli te zadania i będzie dbał o to, aby każda część została wykonana.
I przyszedł czas na “Sprint 1”.
Tym razem robot powinien:
Ogólnie dużo wymagań na raz wrzuconych i mało czasu na zapoznanie się i dyskusje, co i jak powinno zostać wykonane oraz które elementy w której kolejności należało wykonać, tak aby ich nie wykluczać nawzajem.
Więc zostało postanowione, że oceniamy i bierzemy pod uwagę moduły wg priorytetu, który biznes określił. Nie było to najlepsze, ponieważ część rzeczy się wykluczało zgodnie ze specyfikacją. Po za tym wyszedł czynnik ludzki, czyli nasz nowy scrum master nie miał siły przebicia, gdyż zawsze znajdzie się osoba która wszystko wie najlepiej, chce innymi rządzić i rozstawiać ich po kątach, ale za nic nie chcę ponieść odpowiedzialności swoich decyzji.
W każdy razie, wszystko to co zostało zbudowane w “Sprint 0” zostało zburzone, aby od początku stworzyć coś zupełnie nowego w “Sprint 1”.
Nam nie udało się spełnić wymagań założonych dla tego sprinta.
I na tym zakończyły się warsztaty z praktycznego poznania scrum’a. Punkt 20.00 trzeba było wszystko odłożyć, bo miały być dokładnie 3 godziny (nie mniej i nie więcej).
Ogólnie warsztaty reklamowane są jako warsztaty nie tyko dla informatyków. Ze swojej perspektywy nie widzę innej możliwości niż wyjście scrum’a od programistów.. Ale biznes też może tworzyć swoje rzeczy zgodnie ze scrum’em i naciskać na programistów, ale czy to będzie efektywne?
Ostatnio jakbym zapomniałam o swoim drugim blogu www.gosiaborzecka.net.
Więc czas o nim przypomnieć!
Po pierwsze, ciąg dalszy serii o podstawach programowania w .NET ruszy niebawem – potrzebuje najpierw wrocić z wakacji 😉
Po drugie, stwierdziłam, że warto w jednym miejscu gromadzić informację o moich prelekcjach (zarówno przeszłych, jak i przyszłych). I tak zgromadziłam to wszystko na moim drugim blogu: gosiaborzecka.net/prelekcje
Obecnie z tych potwierdzonych wydarzeń: będzie mnie można spotkać na Global Windows Azure Bootcamp we Wrocławiu, gdzie wprowadzę uczestników warsztatów do Azura oraz w Budapeszcie podczas SQL Saturday #278, gdzie wraz z Jen Stirrup przeprowadzimy dyskusję podczas przerwy kawowej: W jaki sposób stać się bardziej widocznym (w świecie IT ;))
Z tych nieoficjalnych wydarzeń na ten rok: będzie można mnie jeszcze spotkać we Wrocławiu, Krakowie i.. w Białymstoku.
A o wszystko na bieżąco będę uzupełniać na moim drugim blogu 🙂
Pierwsze spotkanie w nowym roku odbyło się 28 stycznia w siedzibie firmy SII, na 25 piętrze SkyTower (czyli w najwyższym budynku w Polsce :)). Na spotkanie została zaproszona Basia Fusińska, która przyjechała z Krakowa aby opowiedzieć nam o Windows Phone od środka. 
Podczas swojej prezentacji Basia ukazała aspekty programowania pod Windows Phone, czyli:
Podczas omawiania poszczególnych aspektów, zostało zademonstrowane nam demo w postaci aplikacji korzystającej z twittera: czyli przeglądanie postów poszczególnych użytkowników czy zapisywane ich w aplikacji. Aplikację wkrótce będzie można pobrać z GitHub’a.
Zdradzając małe szczegóły (nieoficjalne oczywiście) Basia zgodziła się poprowadzić warsztaty z Windows Phone w maju we Wrocławiu! 🙂
Druga część spotkania, to część networkingowa. Tym razem Kaśka Lekka poprowadziła tą część, organizując dwie zabawy.
W pierwszej części każdy miał wziąć sobie ile chce arkusików papieru toaletowego. Następnie opowiedzieć o sobie tyle rzeczy, ile arkusików posiadał! Najwięcej miała Marta, ok. 20.. więc aż o tylu rzeczach musiała nam opowiedzieć 😉
Celem tej zabawy było pokazanie, że tyle ile bierzesz od społeczności, tyle samo powinieneś do niej wnieść.
Podczas drugiej zabawy podzieliliśmy się na dwie grupy i każda osoba otrzymała kartkę z rysunkiem. Nie wolno było jej nikomu pokazać, ale można było opisać co się na niej znajduje. Na tej podstawie należało stworzyć historię, jaka znajduje się na tych kartach.
Obrazki, jakie były nam dane pochodzą od Istvan’a Banyai i można je zobaczyć chociażby tutaj: Zoom. Celem była komunikacja i przekazywanie sobie istotnych informacji, które akurat w mojej grupie pozwoliły na prawidłowe ułożenie rysunków 🙂
Generalizując: To zależy!
Techniki wywierania wpływu kojarzą się negatywnie (przynajmniej mi). Polegają na manipulacji i zmianie czyjegoś myślenia, zmianie jego zdania czy decyzji, które dana osoba podejmuje.
Zagłębiając się w temat odkryłam, że tych technik jest wiele i dość często wykorzystujemy je, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Najbardziej znana i pierwsza, która przychodzi do głowy, to tzw. reguła wzajemności. Myśląc o niej, od razu skojarzył mi się Sheldon Cooper i jego podeście do dawania komuś prezentów: Sheldon Cooper and presents. Przecież dostając coś wartościowego czujemy się często zobowiązaniu do odwdzięczenia się. I chodzi tylko o samo poczucie, które w większości ludzi budzi się w takim momencie.
Istnieją również techniki, które są tylko i wyłączenie negatywne, np.
Można znaleźć również wiele szkoleń, które mają na celu nauczyć wywierania wpływ na innych czy obrony przed manipulacją.
Tylko po co to wszystko i skąd w ogóle taka polemika w tym poście? Ponieważ nadal nie rozumiem, jak w niektórych firmach umiejętność wykorzystywania różnych technik wywierania wpływu jest pozytywna. I nie chodzi o to, że zależy od sytuacji, tylko jest pozytywna i koniec.
Pracując w danej firmie pracownik raczej jest świadomy tego, jakie firma ma cele czy jak może się zmieniać w przyszłości. I na takie zmiany raczej pracownik powinien być przygotowany (i mam na myśli pracownika, który nie jest na stanowisku kierowniczym i nie ma większego wpływu na zmiany zachodzące w firmie). Wydaje mi się, że ma tylko dwa wyjścia: albo przyjąć zmiany albo zrezygnować z pracy. Więc czy wymuszanie na danym pracowniku za pomocą różnych technik wywierania wpływu zmiany zachowania i cieszenia się ze zmian, z których i tak się nie będzie cieszył, jest pozytywne?
Wczoraj, piątek trzynastego i ostatnia prezentacja w tym roku. Tym razem zawitałam do Łodzi, aby opowiedzieć o tym czym jest grupa Women in Technology, czym się zajmuje oraz jakie projekty prowadzi. Dodatkowo opowiedziałam trochę o twitterze i możliwościach, jakie daje. Cieszy mnie, że po mojej prezentacji kilka osób założyło konto, by móc twittować 🙂
Prezentacja z wczorajszego spotkania znajduje się na SlideShare.
Oficjalnie życie “społeczne” w tym roku zakończy się u mnie 17 grudnia, na wspólnym spotkaniu Women in Technology, Wroc.NET i PLSSUG, więc czas na plany na nowy rok, który mam zamiar zacząć z przytupem!
Czyli:
A powyższe plany są tylko na styczeń 🙂
Prawie dwa miesiące temu w Krakowie odbyła się już trzecia edycja najlepszej konferencji dla programistów w Polsce – DEVDAY2013. Sponsorem całego wydarzenia była firma ABB, a za całe zamieszanie głównie odpowiedzialni byli: Michał Śliwoń i Rafał Legiędź oraz cały zespół Debugging Crew.
Konferencja była całkowicie darmowa. Jedyne, co trzeba było spełnić, to napisać kilka słów, dlaczego właśnie Ty powinieneś wziąć udział w tej konferencji. I nie wystarczyło napisać “bo tak”, bo krytyczne oczy wybierały te osoby, które kochają społeczność, wiedzę (nie tylko jej pozyskiwanie) i integrację. W końcu czy na konferencjach chodzi tylko o to, aby słuchać wykładów i nic ponad to?
Dla introwertyków również została znaleziona metoda. Wystarczyło wypełnić poniższe karteczki i po prostu spróbować rozpocząć rozmowę na dany temat 🙂
Tuż przed konferencją, tydzień po tygodniu, organizatorzy udostępniali informację o kolejnych prelegentach, którzy przyjęli zaproszenie na poprowadzenie prelekcji.
Wśród osób, które stworzyły krótkie filmiki zachęcające do udziału w konferencji byli:
Hadi Hari znad oceanu
Dariusz Dziuk ze Spotify
Marco Cecconi i StackOverflow
Dino Esposito oraz strona na wiele urządzeń
Ben Hall o startupach
Andreas Håkansson i Guerilla Framework
Jon Skeet wraz z Tony the Pony
Itamar Syn-Hershko i Lucene
A jak było podczas samego DevDay? W skrócie można zobaczyć podczas krótkiego filmiku podsumowującego DevDay2013
Same sesje też są nagrane, więc można je obejrzeć lub dla tych co byli, powrócić do nich:
Jon Skeet – “Back to basics: the mess we’ve made of our fundamental data types” {twitter}
Patrick Kua – “Implementing Continuous Delivery” {twitter}
Dariusz Dziuk – “Scaling Agile” {twitter}
Andreas Håkansson – “Guerilla Framework Design” {twitter}
Tiberiu Covaci – “SPA Made Breezy” {twitter}
Hadi Hariri – “Moving the Web to the client” {twitter}
Ben Hall – “Building Startups and Minimum Viable Products” {twitter}
Itamar Syn Hershko – “Full-text search with Lucene and neat things you can do with it” {twitter}
Paul Stack – “Windows – Having its ass kicked by Puppet and PowerShell Since 2012” {twitter}
Marco Cecconi – “The Architecture of StackOverflow” {twitter}
Dino Esposito – “Mobile is over: Start Planning Multi-Device Web sites today” {twitter}
Rob Ashton – “The software journeyman’s guide to being homeless and jobless” {twitter}
Ale na każdej konferencji najważniejszy jest networking, networking i.. networking. I tak miałam okazję poznać ludzi z Dev społeczności z najdalszych zakątków Polski, spotkać osoby poznane rok temu czy zamienić kilka słów z prelegentami! Rozmów po części oficjalnej było dużo z przygotowanym na medal poczęstunkiem przez ABB. Kto by pomyślał, aby na darmowej konferencji były podane różnego rodzaju przekąski serowe, mięsne, rybne wyjęte tuż z bankietowych sal?
Jednak lepiej nie myśleć, że DevDay o sobie da zapomnieć tak łatwo. Tuż po konferencji na twitterze odbyła się burza mózgów, co należy poprawić, dodać, usunąć, kogo zaprosić do prelekcji, jak rozpoznać osoby z którymi się tweetuje podczas przyszłorocznej edycji… Jak widać, pomysły są mile widziane dla organizatorów.
Ale to nie wszystko! Śledząc stronę DevDay na facebooku czy przede wszystkim na twitterze, można było (i pewnie jeszcze będzie można) wygrać nagrody 🙂 Mi się udało w ten sposób dostać miesięczny dostęp do Pluralsight! 😀
A dla mnie osobiście najmilszym zaskoczeniem podczas DevDay było poznanie mojego pierwszego “fana”! 🙂
W maju tego roku reaktywowała się grupa Women in Technology. Tym razem spotkania odbywają się we Wrocławiu. A wszystko dzięki wrocławiankom, które chcą rozwijać się w różnych technologiach. I w polskiej dolinie krzemowej jest sporo programistek, które programują w .NET, C, Javie, SASS, T-SQL, plSQL.. itd. Ale nie tylko programistki, są również administratorki SharePointa, baz danych czy trenerki Cisco oraz nauczycielki, które chcą młodemu pokoleniu pokazać, jak piękny jest świat IT 😉
Do tej pory miałyśmy już 4 spotkania za sobą. W dużym skrócie:
Podczas pierwszego spotkania miałyśmy okazję dowiedzieć się o podstawach .NET’a. Tutaj muszę napisać wielkie podziękowania dla Pawła Łukasika, który zgodził się przygotować i poprowadzić prezentację na trzy dni przed spotkaniem.
Drugą sesję podczas tego spotkania była prezentacja dotycząca rekrutacji od zaplecza, na przykładzie firmy rekrutującej Grafton.
Od drugiego spotkania zaczełyśmy robić po jednej sesji technicznej i tym razem Ola Woźniak wprowadziła nas w świat BigData. Rozpoczełyśmy w ten sposób nową tradycję naszych spotkań – druga część to networking. Rozpoczełyśmy dyskuję na temat doświadczenia w prezentowaniu czy dobrych praktyk prezentacyjnych.
Trzecie spotkanie i nowy sponsor, firma SII Polska:
A dzięki niej widok z 25. piętra Sky Tower:
Na spotkaniu Renata Perkowska opowiedziała o frameworku Vaadin (który jest dobrym rozwiązaniem dla osób, które chcą rozpocząć programowanie w Javie).
Druga część to networking, podczas którego każy miał za zadanie narysować swój herb w taki sposób, jak wydaje mu się, że inni go widzą. Celem tego było przełamanie się części osób przed publicznym mówieniem, poznanie trochę siebie na wzajem oraz wyciągnięcie wniosków z tej sytuacji. Ciekawym podsumowaniem jest to, że większość czuła się mało komfortowo mówiąc o sobie publicznie i woleliby mówić na temat technologii, co powoduje u nich mniej stresu. (podobną zabawę miałam również w pracy, ale tam to ludzie pracujący w call center wyrywali się do tego, aby mówić o sobie, sobie i jeszcze raz sobie..)
Na czwartym spotkaniu miałyśmy prezentację Piotra Pietronia na temat Biznesu w Androidzie. Prezentacja była wprodzeniem do warsztatów z Androida, które rozpoczynają się 28 września w siedzibie firmy Google.
Część networkingowa zaś bardzo spodobała się uczesztnikom, ponieważ zadanie było z jednej strony proste, z drugiej ogromnie trudne. Polegało na zbudowaniu wieży z makaronu w ciągu 18 minut. Do dyspozycji były: 20 nitek makaronu, 1 metr sznurka, 1 metr taśmy klejącej i pianka do jedzenia.
Wygrał zespół, który zbudowal wieżę mającą 63 cm:
A najlepszym podsumowaniem tej części networkingu jest prezentacja Toma Wujec’a podczas Ted:
http://www.ted.com/talks/lang/pl/tom_wujec_build_a_tower.html
Już jutro kolejne spotkanie Women in Technology, podczas którego dowiemy się o programowaniu kart graficznych NVidia CUDA. A o tym, co było na networkingu opiszę w kolejnym poście.
27 kwietnia 2013 r. na całym świecie odbył się Global Windows Azure Bootcamp. W Polsce jedynie Wrocław podjął to wyzwanie. A jak było?
Relację z wydarzenia możecie przeczytać na stronie CodeGuru: Relacja z Global Windows Azure BootCamp
IT blog by Gosia
