Niby od strony administracyjnej wystarczy angielska wersja systemu operacyjnego – przynajmniej tak twierdzą niektórzy (w tym i ja). Ale może się klient uprzeć i co zrobić? Zainstalować mu pakiet językowy (ang. Language Pack) na serwerze, dodać, że na jego własną odpowiedzialność i już. No dobrze sam mogę na siebie bicz ukręcić – przyda się taki pakiet językowy jeśli na serwerze będzie kiedyś pracował na przykład SharePoint Server 2010 (a co niech będzie najnowszy skoro jako baza jest Windows Server 2008 R2).

Ponieważ dość często się zdarza, że taki serwer nie ma bezpośredniego dostępu do internetu (czasem nie ma go nawet pośrednio) a my jako administratorzy, tudzież konsultanci jesteśmy przygotowani, więc pakiet mamy ze sobą. Można go wcześniej pobrać ze strony TechNet albo jakiegoś innego MSDN i przynieść na pendrive (całość dla wszystkich – trzydziestu pięciu – języków waży około 2 934 333 223 bajtów), więc nie jest to kłopotem. Osobiście wolę takie rozwiązanie, niż bezsensowne wypalanie płyt, które wprawdzie są tanie, ale służą często tylko raz, a miejsce zajmują po wsze czasy. Mozna też posłużyć się opcją zainstalowania poprawki przez internet (pisałem o tym TUTAJ) ale to nie do końca działa tak jak powinno.  I oczywiście zgodnie z prawami Murphy’ego nigdy ich nie ma, gdy są potrzebne. Mamy więc serwer, pendrive i klawiaturę – jedziemy:

Ry1.1 | CMD z uprawnieniami administratora, kierujemy się do zasobu gdzie jest nasz katalog z poprawkami i wydajemy polecenie lpksetup.exe

Rys.2 | Do wyboru mamy dwie opcje: ‘Instalacji nowego zestawu’ lub ‘Deinstalacji istniejącego’. Wybieramy oczywiście tę pierwszą opcję.

Rys.3 | Za pomocą exploratora wybieramy interesujący nas język (w tym wypadku pl-pl) i klikamy OK.

Rys.4 | Upss, coś jest nie tak. Wersja pakietu nie jest kompatybilna z systemem. Chwila przyjrzenia się i od razu widzimy różnicę:

mu_windows_server_2008_r2_language_pack_x64_dvd_x15-90636
mu_windows_server_2008_r2_sp1_language_pack_x64_dvd_619614

Rys.5 | Kto nie ma w głowie… ten traci czas. Więc ściągamy właściwy pakiet (dla systemu z zainstalowanym Service Pack 1) oraz powtarzamy naszą operację (rys1 i rys.2) jeszcze raz.

Rys.6 | Teraz jest tak jak powinno być, mamy wybrany pakiet językowy, informację o poprzebnym miejscu, oraz żadnych niepokojących komunikatów.

Rys.7 | Oczywiście musimy zaakceptowć licencję dla naszego pakietu – jest ona zadziwiająco krótka, jak na tego producenta. Z drugiej strony jest to zrozumiałe – mamy przecież licencję na sam serwer.

Rys.8 | Uruchamiamy instalację i mamy dużo, dużo czasu. Około pół godziny zajmuje zainstalowanie pakietu. Acha i gdyby nam przyszło do głowy zainstalowanie większej ilości, to tym sposobem możemy to zrobić tylko pojedynczo.

Rys.9 | Po instalacji dostajemy oczekiwany komunkikat. Nie spotkałem się z innym komunikatem, jeśli świadomie go nie wywołałem – chociażby przez usunięcie nośnika zbyt wcześnie.

Rys. 10 | Na końcu możemy zmieńić język, albo zostawić domyślny.

Bardzo zalecanym jest jeszcze odpytanie Windows Update o poprawki, zawsze znalazły się jakieś chociażby do Internet Explorer, a ze względu na “zalecany” ale “nie niezbędny” restart serwera, można to zrobić od razu.