Po paru tygodniach ciszy związanej między innymi ze zmiana pracy(“ciepłe biurko” zamienione na “bieganie z laptopem” :)) mam nadzieję wróć do pisania na blogu trochę więcej.
PS. Jeśli macie pytania dotyczące nowego Hyper-V lub SC2012, o których chcecie przeczytać to dajcie znać.
Adresy DNS ustawiamy poleceniem Set-DnsClientServerAddress, interfejs wskazujemy parametrem InterfaceAlias tak jak w poleceniu New-NetIPAddress. Stały DNS:
Męcząc dalej sesje z TechEd North America 2012, polecam zobaczyć sesję pod tytułem Windows Server 2012: Cluster-in-a-Box, RDMA, and More. Głównie o idei Cluster-in-a-Box, ale nie tylko. Dodatkowo w czasie sesji pokazany został sprzęt Cluster-in-a-Box, co moim zdaniem w najbliższej przyszłości może stać się ciekawym rozwiązaniem dla rynku SMB.
Sesja z TechEd North America 2012 na temat wyboru RDS vs VDI, popełnianych błędach przy wdrażaniu i administracji. Jeżeli zastanawiasz się nad wdrożeniem terminali lub wirtualnych desktopów to polecam się z tym zapoznać, a dla osób, które posiadają już takie rozwiązanie, materiał ten może pomóc w odnalezieniu już istniejących błędów – szczególnie polecam slajd na temat Load Balancingu.
Shared Nothing Live Migration to nowa funkcjonalność Hyper-V w Windows Server 2012. Pozwala ona na dokonanie migracji na żywo na inny serwer Hyper-V bez żadnych współdzielonych zasobów. Nie jest wymagany żaden klaster z dyskiem typu CSV jak przy 2008R2!
Konfiguracja
Do testów wykorzystałem dwa laptopy z zainstalowanym Windows Server 2012 RC z rolą Hyper-V(HV1 i HV2). Obie maszyny przyłączone do domeny.
Pierwszą czynnością jest ustawienie delegacji kerberosa w Active Directory dla obydwu serwerów Hyper-V. Na obiekcie komputera HV1 ustawiamy delegację do HV2 i na HV2 do HV1. Aby tego dokonać uruchamiamy Active Directory Users and Computers wyszukujemy obiekt komputera i wchodzimy w jego właściwości. W zakładce Delegation zaznaczamy opcję jak poniżej i za pomocą Add dodajmy serwer, do którego ma zostać wykonana delegacja i wybieramy usługi: cifs, Microsoft Virtual System Migration Service.
Następny krokiem jest konfiguracja ustawień Live Migration na serwerach Hyper-V. Wychodzimy do ustawień serwera Hyper-V i przechodzimy do sekcji Live Migration. Zaznaczamy Enable incoming and outgoing live migrations oraz Use Kerberos. W sekcji Incoming live migrations ustawiamy uprawnienia dla przychodzących migracji. Są dwie opcje konfiguracji:
Use any available network for live migration – opcja ta zezwala na wszystkie przychodzące migracje
Use these IP addresses for live migration – opcja ta zezwala na przychodzące migracje z wskazanych adresów IP lub podsieci
Użycie Shared Nothing Live Migration
Po skonfigurowaniu obydwu serwerów można przejść do użycia tej funkcji. Klikamy prawym przyciskiem na maszynę wirtualną, którą chcemy przemigrować i wybieramy Move…. W kreatorze wybieramy Move the virtual machine i klikamy Next.
Podajemy nazwę serwera, na który chcemy przemigrować maszynę i klikamy Next.
Wybieramy gdzie chcemy umieści pliki maszyny wirtualnej i klikamy Next. W tym przypadku wybiorę opcję drugą. Jest ona ciekawa, ponieważ pozwala na wybranie gdzie mają zostać umieszczone piliki na serwerze, a w przypadku gdy nic nie wybierzemy, pliki maszyny zostaną umieszone zgodnie z ustawieniami Hyper-V. Opcja pierwsza – Move the virtual machine’s data to a single location powoduje umieszczenie wszystkich plików maszyny wirtualnej w jednej wskazanej lokalizacji. Opcja trzecia – Move only the virtual machine ma zastosowanie tylko wtedy, gdy pliki są umieszczone na zasobie sieciowym, do którego oba serwery Hyper-V mają dostęp.
Tak jak pisałem przy opisie poprzedniego kroku mamy okno z wyborem, w jaki sposób rozmieści pliki maszyny wirtualnej. Wybieramy opcję Move the virtual machine’s data automatically. Piliki zostaną rozmieszczone automatycznie zgodnie z ustawieniami Hyper-V. Klikamy Next.
Teraz już tylko sprawdzamy podsumowanie i klikamy Finish, aby rozpocząć migrację.
Przechodzenie przez kreator zajmuję chwilę czasu. Moim zdaniem jedną z najważniejszych rzeczy w Windows Server 2012 jest możliwość automatyzacji i zarządzania w prosty sposób z poziomu powershella. Migracje, która została przedstawiona powyżej można przeprowadzić jednym poleceniem za pomocą polecenia Move-VM:
Gdzie 2008R2 to nazwa maszyny wirtualnej, a HV2 nazwa serwera docelowego.
W trakcie testowych migracji na słabym sprzęcie(2x Dell D630) zauważyłem wypadniecie maksymalnie 3 pingów, co przy większości wykorzystywanych dziś sposób komunikacji sieciowej jest praktycznie niezauważalne. Sama migracja systemu z 1GB ramu oraz 10GB vhd trwała około 11 minut.
Demo
Poniżej krótkie demo migracji. Jest to pierwsze takie moje nagranie, więc proszę o komentarze, co poprawić 🙂
W tym poście opiszę jak przełączyć replikowaną maszyny na zapasowy i dokonać jej powrotu w scenariuszu planowanego przełączenia jak i awaryjnego.
Aby oba scenariusze przebiegły prawidło należy:
Na początek należy wyłączyć maszynę wirtualną. Nie może być włączona lub zapisana. Następnie w konsoli Hyper-V klikamy prawym przyciskiem na maszynę wirtualną i wybieramy Replication -> Planned Failover.
Po kliknięciu pojawi się okno z formatką, która przeprowadzi nas przez przełączenie maszyny na drugi serwer.
Aby rozpocząć przełączenie klikamy Failover. W zależności od tego ile danych nie zostało jeszcze zreplikowanych na drugi serwer to operacja ta potrwa od kliku sekund do kliku, kilkunastu minut.
Maszyna wirtualna przełączona na zapasowy serwer 🙂
Przełączenie awaryjne
Teraz przełączenie w nielubianym przez nikogo scenariuszu awarii głównego hosta.
Klikamy prawym przyciskiem na maszynę wirtualną i wybieramy Replication -> Failover.
Wybieramy punkt przywrócenia. Jeżeli ustawiliśmy, żeby Hyper-V trzymało więcej niż jeden punkt przywracania to wtedy będzie on dostępny na liście do wyboru. Klikamy Failover, aby uruchomić maszynę i zablokować mechanizm replikacji.
Powrót maszyn wirtualnej
W przypadku, jeśli przełączenie było robione w scenariuszu planowanym za pomocą opcji Planned Failover to powrót dokonujemy również funkcja Planned Failover.
W przypadku nieplanowanego przełączenia mamy dostępne dwie opcje powrotu:
Cancel Failover – wybranie opcji Cancel Failover dostępnej w menu Replication, która usunie wszystkie zmiany na replice i przywróci stan ustawień i danych przed awarią. Trzeba pamiętać, aby na serwerze główny wybrać opcję Resume Failover, aby przywrócić replikowanie.
Revers replication – opcja ta przebiega dwuetapowo. Krokiem pierwszym jest odwrócenie replikacji w celu przesłania danych z repliki na serwer główny. Dokonujemy tego opcją Revers replication w menu Replication. Opcja ta uruchomi kreator odwrócenia replikacji, który można przejść klikając wszędzie Next, a na końcu Finish, ponieważ bazuję on na istniejących ustawieniach replikacji. Drugim etapem jest dokonanie przełączenia typu Planned Failover, aby serwer wrócił na swój prawidłowy serwer główny.
