Category Archives: Hyper-V

Wirtualny router w labie, czyli instalacja i podstawowa konfiguracja Vyatty na Hyper-V

Posted by on May 1, 2013 5 comments

W czasie nauki, testów w środowisku laboratoryjnym chcemy mieć możliwość lepszego wyizolowania i dostosowania sieci do naszych potrzeb. Np. wykorzystanie NATu, stworzenia wieli podsieci, symulację rozproszonego środowiska sieciowego. Osobiście często do tego celu używam wirtualnego routera(sieciowego systemu operacyjnego) o nazwie Vyatta, który jest dostępny w wersji opensource oraz płatnej. Dla większości potrzeb wystarczy wersja opensource.

W wpisie przedstawię jak skonfigurować zainstalować i skonfigurować vyatte w labie opartym o Hyper-V dostępne w Windows 8 i 2012, aby uruchomić NAT pomiędzy dwoma sieciami oraz na sieci wewnętrznej skonfigurować DHCP. W moim labie posiadam dwie sieci. Jedną zewnętrzną(sieci o nazwie INET) z dostępem do Internetu oraz drugą sieć wewnętrzną(PRIV) na potrzeby laba. Sieć PRIV mieć dostęp do Internetu poprzez NAT oraz na tej sieci ma działać DHCP.

image

Instalacja

Pierwszą czynnością jest pobranie iso najnowszej edycji Vyatty w wersji Virtualization ISO. Pobieramy ze strony http://www.vyatta.org/downloads.

Następnym krokiem jest stworzenie maszyny wirtualnej z jednym vCPU, 512MB ramu oraz dyskiem dynamicznym o rozmiarze 2GB. Maszynę taka możemy stworzyć za pomocą Powershell’a następującym poleceniem:

New-VM -Name Vyatta -MemoryStartupBytes 512MB -SwitchName INET -NewVHDSizeBytes 2GB -NewVHDPath C:\Hyper-V\vyatta.vhdx
Add-VMNetworkAdapter -VMName Vyatta -SwitchName PRIV

Pierwsza linijka tworzy nową maszynę o nazwie Vyatta zgodnie z potrzebnymi parametrami. Ważny jest parametr NewVHDPath, który wskazuje ścieżkę, w jakiej ma być stworzony nowy dysk dla maszyny wirtualnej. Drugi linijka dodaje drugą kartę sieciową podłączoną do sieci PRIV.

Teraz montujemy ściągnięte ISO w maszynie i uruchamiamy ją, aby rozpocząć proces instalacji Vyatty. Poniżej film jak zainstalować Vyattę. Sama instalacja sprowadza się do wydania jednej komendy i odpowiedzeniu na parę pytań. Cała instalacja od startu maszyny z ISO do restartu i uruchomienia gotowego systemu do konfiguracja trwała 3 minuty.

Konfiguracja

Po instalacji logujemy się do naszej vyatty i wdajemy komendę:

configure

Polecenie to uruchamiamy tryb konfiguracyjny. Pierwszą czynnością jest ustawienie adresacji naszych interfejsów.

Adres na interfejsie INET będzie to 192.168.1.2 z maską 24 bity, czyli 255.255.255.0. Polecenie do tego to:

set interfaces ethernet eth0 address 192.168.1.2/24

Dodatkowo ustawię opis interfejsu poleceniem:

set interfaces ethernet eth0 description INET

Adres na drugiej karcie sieciowej będzie 10.0.0.1/24. Zestaw poleceń analogicznie jak dla pierwszej karty.

set interfaces ethernet eth1 address 10.0.0.1/24 
set interfaces ethernet eth1 description PRIV

Następna czynnością jest ustawienie bramy domyślnej. Moją brama jest router o adresie 192.168.1.1.

set system gateway-address 192.168.1.1

Teraz czas na ustawienie NATu(maskarady) pomiędzy INET, a PRIV. Stworzymy nawą regułę NAT. Wskażemy, jakie adresy źródłowe maja być NATowane i przez jaki interfejs maja wychodzić oraz ustawiamy typ NATu na maskaradę. Polecenie do wykonanie tych czynności to:

set nat source rule 10 
set nat source rule 10 source address 10.0.0.0/24 
set nat source rule 10 outbound-interface eth0 
set nat source rule 10 translation address masquerade

Teraz konfiguracja DCHP na interfejsie PRIV. Zakres DHCP będzie się nazywał 10.0.0.X i rozdawał adresy od 10.0.0.10 do 10.0.0.20. Bramą domyślną będzie interfejs PRIV, czyli 10.0.0.1. Adres serwera DNS u mnie to 192.168.1.1. Jeśli w labie testujecie AD to ustawiacie adres serwera DNS na kontroler domeny.

set service dhcp-server shared-network-name 10.0.0.X subnet 10.0.0.0/24 start 10.0.0.10 stop 10.0.0.20 
set service dhcp-server shared-network-name 10.0.0.X subnet 10.0.0.0/24 default-router 10.0.0.1 
set service dhcp-server shared-network-name 10.0.0.X subnet 10.0.0.0/24 dns-server 192.168.1.1

Po dokonaniu konfiguracji należy ją zatwierdzić i zapisać.

commit 
save

Podsumowanie

W ten sposób z wykorzystaniem vyatty w około 15 minut możemy mieć skonfigurowany prosty router do naszego laba. Taka konfiguracja, może być z powodzeniem stosowana też po za labem do normalnego użycia zamiast zwykłego routera. Vyatte możemy zainstalować na normalny PC czy serwerze i potrafi nam dać możliwości takie jak rozwiązania kosztujące pięciocyfrowe kwoty w złotówkach.

Tworzenie szablonu maszyny wirtualnej z linuksem z wykorzystaniem System Center 2012 SP1 – Virtual Machine Manager

Posted by on April 14, 2013 No comments

Jedną z ułatwiających życie funkcjonalności SCVMM jest tworzenie maszyn wirtualnych z szablonów z wstępną konfiguracją systemu np. nazwa komputera, hasło administratora itp.. Wadą tego rozwiązania była możliwość używania tego tylko dla maszyn z Windowsem. Od SP1 dla SCVMM2012 pojawiła się możliwość tworzenia szablonów maszyn wirtualnych z linuksem na pokładzie i wykorzystaniem ich do tworzenia nowych maszyn wirtualnych.

Tworzenie szablonu

Do stworzenia szablonu przygotowałem maszynę wirtualną z zainstalowanym 64-biotwym Centos 6.4 w wersji Minimal.

Tworzenie szablonu zaczynamy od instalacji VMM agent for Linux. Jest to agent SCVMM, który służy do skonfigurowania maszyny podczas tworzenia jej z szablony. Po poprawnym zakończeniu tworzenia maszyny agent sam usuwa się z systemu. Procedura instalacji agenta znajduję się na stronie – http://technet.microsoft.com/en-us/library/jj860429.aspx. Procedura jest szybka do wykonania i polega na:

  1. Skopiowaniu plików agenta z katalogu na serwerze VMM na naszą wzorcową maszynę. Pliki na serwerze znajdują się w C:\Program Files\Microsoft System Center 2012\Virtual Machine Manager\agents\Linux. Kopiowania możemy dokonać darmowym programem WinSCP
  2. Na linuksie przechodzimy do ścieżki gdzie skopiowaliśmy pliki agenta i nadajemy plikowi install prawo do uruchomienia poleceniem chmod +x install.
  3. Instalujemy agenta poleceniem ./install scvmmguestagent.1.0.0.544.x64.tar, dla 32-bitowego linuksa będzie to ./install scvmmguestagent.1.0.0.544.x86.tar.

Po instalacji agenta wyłączamy maszynę wirtualną i kopiujemy jej dysk do biblioteki VMM. Następnym krokiem jest stworzenie szablonu maszyny wirtualnej z przygotowanego dysku. W konsoli SCVMM przechodzimy do Library i wybieramy ze wstążki Create VM Template. Wskazujemy nasz dysk wzorcowy.

clip_image002

Podajemy nazwę szablonu.

clip_image004

W konfiguracji sprzętu dla karty sieciowej zaznaczamy statyczny adres MAC.

clip_image006

W Guest OS Profile wybieramy Create new Linux… i w Operating System wybieramy nasz system operacyjny.

clip_image008

Kreator ignoruje Configure Applications i Configrue SQL Server, ponieważ dotyczą one tylko Windows Server 2003 i wyższych.

Ostatnią krokiem jest podsumowanie tworzenia naszego szablonu. Klikamy Create i szablon jest gotowy do użycia.

clip_image010

Tworzenie maszyny wirtualnej z szablonu

W konsoli SCVMM wybieramy Create Virtual Machine. Wskazujemy nasz przygotowany szablon z linuksem.

clip_image012

Podajemy nazwę maszyny wirtualnej.

clip_image014

W konfigurację sprzętu maszyny na karcie sieciowej wybieramy, do jakiej sieci ma być podłączona.

clip_image016

Podajemy hostname systemu operacyjnego. W Root Credentials podajemy jakie ma być ustawione dla root’a.

clip_image018

Dalsza część kreatora jest już standardowa tak jak dla tworzenia pustej maszyny wirtualnej, czy z szablonu z Windowsem.

Podsumowanie

Tworzenie podstawowych szablonów z linuksem w SCVMM działa prosto i szybko. W wpisie zostało przedstawione tylko podstawowe tworzenie takiego szablonu. Dodatkowe możliwości rozbudowy szablonu daje RunOnce Commands, w których możemy wykonywać komendy, które zostaną uruchomione w czasie tworzenia maszyny. Jedną z możliwości tego mechanizmu jest wykorzystanie go do uruchamiania dodatkowych skryptów z zasobu NFS w celu bardziej zaawansowanej konfiguracji systemu operacyjnego.

Networking in Virtual Machine Manager

Posted by on March 29, 2013 No comments

Na stronie MSFT pojawił się do pobrania schemat opisujący logikę i konfigurację sieci w System Center 2012 Virtual Machine Manager 2012 SP1. Dostępne do pobrania tutaj.

vmm_net

Mobilność maszyn wirtualnych w Hyper-V

Posted by on March 28, 2013 No comments

WGUiSWWe wtorek drugiego kwietnia na WGUiSW będę prowadził prezentację o Hyper-V pod tytułem “Mobilność maszyn wirtualnych w Hyper-V”.  Opowiem o mechanizmach, które umożliwiają naszym maszyna wirtualnym posiadaniem małego ADHD w przemieszczaniu się pomiędzy różnymi hostami Hyper-V zaczynając od pierwszej wersji, czyli 2008, a kończąc na 2012 pokazując jak wirtualizacja od MSFT ewoluuje na tym przykładzie.

Strona spotkania na WSS – link oraz Facebooku – link

Spotkanie dostępne będzie również online pod adresem https://meet.lync.com/wguisw/pawel.plawiak/36MDF57F

Wiosenna rekonfiguracja laboratorium, część druga

Posted by on March 18, 2013 No comments

Wpis ten jest kontynuacją wpisu – Wiosenna rekonfiguracja laboratorium, część pierwsza.

Dla przypomnienia schemat mojego laba:

clip_image002

Wpis ten będzie poświęcony maszyną wirtualnym DC i SC zainstalowanym na HP Microserver.

Pierwszą wykreowaną maszyna jest DC. Jak nazwa wskazuję jest to kontroler domeny z system Windows Server 2012. Parametry maszyny wirtualnej to:

1vCPU

512MB pamięci RAM startowej, maksymalnie 1GB, a minimalnie 256MB.

Dwa dyski VHDX – 30GB na OS i 5GB na bazę NTDS

Po instalacji w trakcie pracy maszyna zużywa około 600-700MB ramu.

Instalacji Active Directory nie będę opisywał, ponieważ jest ona standardowa jak z większości poradników typu krok po kroku oprócz tego, że lokalizacja bazy NTDS oraz SYSVOL została zmieniona z domyślnej na dodatkowy dysk. Nowoutworzona domena nazywa się lab.local, co jednoznacznie określa jej przeznaczenie. Dodatkowo po instalacji utworzyłem OU o nazwie Tech Accounts na konta techniczne, które będą użyte w labie. Ostatnią czynnością na tym serwerze była konfiguracja strefy rDNS dla użytej przez mnie adresacji w labie. Można tego dokonać tym poradnikiem – http://www.seo-webz.com/tutorials/windows-server/how-to-create-a-dns-reverse-lookup-zone-in-windows-server-2008.html

Teraz kolej na maszynę SC. Na maszynie zostało zainstalowany System Center Virtual Macihne Manager, Orchestrator, App Controller w wersji 2012. Parametry maszyny wirtualnej to:

1vCPU

2GB pamięci RAM startowej, maksymalnie 4GB, a minimalnie 512MB

3 dyski VHDX – 40GB na OS, 20GB na SQL i 100GB na zasób na obrazy iso oraz maszyn wirtualnych.

Instalacja standardowo to wrzucenie Windows Server 2012, zaktualizowanie os, dodanie do domeny. Następnie na potrzeby produktów SC został zainstalowany SQL Server 2012 SP1. Instalacja na zasadzie dalej, dalej komponentów Database Engine oraz Management tools basic. W kreatorze instalacji zostały zmienione konta, na których chodzi SQL Server z domyślnych na założone przeze mnie w AD oraz domyślna lokalizacja baz została zmieniona na dedykowany dysk dla SQL.

Następnym kokiem jest instalacja wymaganych komponentów dla VMM, Orch oraz App Controlera. Najłatwiej jest to zrobić powershell. Na prawach administratora odpalamy powershell i wykonujemy następujące polecenia:

$dwnld = "C:\Downloads" 
if (!(Test-Path -path $dwnld)) 
{ 
New-Item $dwnld -type directory 
} 
$object = New-Object Net.WebClient 
$ADKurl = 'http://download.microsoft.com/download/9/9/F/99F5E440-5EB5-4952-9935-B99662C3DF70/adk/adksetup.exe' 
$object.DownloadFile($ADKurl, "$dwnld\adksetup.exe") 
Start-Process -FilePath "$dwnld\adksetup.exe" -Wait -ArgumentList "/quiet /features OptionId.DeploymentTools OptionId.WindowsPreinstallationEnvironment" 
Add-WindowsFeature Web-Server,Web-Log-Libraries,Web-Request-Monitor,Web-Http-Tracing,Web-Digest-Auth,Web-Windows-Auth,Web-Net-Ext,Web-Asp-Net,Web-CGI,Web-Mgmt-Tools,NET-WCF-HTTP-Activation45,NET-WCF-MSMQ-Activation45,NET-WCF-Pipe-Activation45,NET-WCF-TCP-Activation45,MSMQ,RDC,WAS 
Add-WindowsFeature NET-Framework-Features,NET-Framework-Core,Web-Mgmt-Console,Web-Static-Content,Web-Default-Doc,Web-Http-Errors,Web-Http-Logging,Web-Request-Monitor,Web-Http-Tracing,Web-Stat-Compression,Web-Filtering,Web-Basic-Auth,Web-Windows-Auth,Web-ISAPI-Filter,Web-ISAPI-Ext,Web-Net-Ext,Web-Asp-Net45

Wykonanie tych poleceń może trochę potrwać, ponieważ w trakcie są ścigane komponenty z WADK dla VMM, które ważą ponad 2GB.

Przejdźmy teraz do samej instalacji VMM. Instalację można przeprowadzić zgodnie z moim opisem dla wersji SP1 beta – http://blog.kaluzny.pro/instalacja-system-center-virtual-machine-manager-2012-sp1-w-wersji-beta/ opuszczając cześć o instalacji SQL Server oraz WADK. W mojej konfiguracji na konto serwisowe VMM zostało użyte domenowe zamiast lokalnego oraz biblioteka VMM została na dedykowanym 100GB dysku. Wyniesienie biblioteki na oddzielny dysk miało na celu wykorzystanie jednej z nowości w Windows Server, 2012 jaką jest deduplikacja. Funkcja ta w przypadku składnic obrazów iso, dysków wirtualnych sprawdza się wyśmienicie oszczędzając naprawdę sporo miejsca, ponieważ duża cześć danych jest zdublowana w przypadku takiego wykorzystania dysku. Szybki i prosty sposób jak zainstalować i skonfigurować deduplikacje jest opisany tutaj – http://blogs.technet.com/b/uspartner_ts2team/archive/2012/10/08/data-deduplication-in-windows-server-2012.aspx.

Instalacja Orchestrator i App Controller w tej konfiguracji to tak samo instalacja typu dalej, dalej z wybraniem wszystkich komponentów. Procedura instalacji App Controller – http://technet.microsoft.com/en-us/library/gg696046.aspx oraz Orchestrator – http://blogs.technet.com/b/kevinholman/archive/2011/11/14/orchestrator-2012-quickstart-deployment-guide.aspx

Następny wpis będzie poświęcony instalacji maszyny SDS, która będzie udostępniała współdzielone zasoby dla wirtualizatorów poprzez SMB 3.0, iSCSI oraz NFS.

Wiosenna rekonfiguracja laboratorium, część pierwsza

Posted by on March 16, 2013 4 comments

Idzie wiosna, więc czas na porządki :). W ramach wiosennych porządków postanowiłem trochę posprzątać swojego domowego laba, bo aktualnie jest on już niezłe zapuszczony po wielu bojach z rożnymi rozwiązanymi. Głównym zastosowaniem odświeżonej konfiguracji laba będzie testowanie automatyzacji w mieszanych środowiskach wirtualnych z wykorzystaniem System Center Virtual Machine Manager oraz Orchestrator w wersji 2012 SP1. Jako wirtualizatory planuję użyć oczywiście Hyper-V 2012 oraz VMware vSphere 5 i Citrix XenServer.

Planuję w kilku najbliższych wpisach opisać jak zostanie skonfigurowane moje odświeżone środowisko.

image

Diagram powyżej przedstawia zarys mojego laboratorium.

Zaczynając od lewej mamy HP Microserver. Kawałek fajnego małego energooszczędnego serwera, który aktualnie robi za mój NAS. Jest na nim zainstalowany Windows Server 2012 z doinstalowaną rola Hyper-V. Na serwerze będą stworzone trzy maszyny wirtualne:

  • DC – jak nazwa wskazuje kontroler domeny z Windows Server 2012 na pokładzie.
  • SC – będzie hostwować System Center Virtual Machine Manager oraz Orchestrator.
  • SDS – skrót pochodzi od Software defined storage, czyli będzie to maszyna robiąca za moją współdzieloną przestrzeń dyskową dla laba. Wystawiać będzie zasoby po SMB 3.0, NFS oraz iSCSI. Zainstalowany na tej maszynie Windows Server 2012 oraz StarWind iSCSI SAN zostaną zintegrowane z SCVMM w celu uruchamianiu automatyzacji storage.

Następnie mamy maszyny HV-1 i HV-2. Są to dwa laptopy Dell’a z 16GB ram na pokładzie oraz procesorami i5 trzeciej generacji. Oba laptopy wykorzystywane są przeze mnie, na co dzień i nie chcę zmieniać ich konfiguracji. Aby osiągnąć ten cel system operacyjny na potrzeby laba na obu laptopach będzie zainstalowany na pamięci usb, a zasoby dyskowe pod maszyny wirtualne będą dostarczone z maszyny SDS. Na laptopach zostanie zainstalowany i spięty w klaster darmowy Hyper-V Server 2012.

Ostatnią maszyną jest Multi. Jest to Dell T5500 wyposażony w 12-watkowego Xeona, 32GB ramu. Zainstalowany na nim jest już 64-bitowy Windows 8 Enterprise z VMware Workstation 9. Wykorzystując możliwości nested virtualization, czyli uruchomienia maszyn wirtualnych w maszynach wirtualnych na potrzeby testów stworzę tam trzy klastry z wykorzystaniem Hyper-V, vSphere, XenServer. Dodatkowo ze względu na wymagania vSphere zostanie wrzucona maszyny wirtualna z vCenter Server Virtual Appliance.

Testowanie Windows To Go w Client Hyper-V

Posted by on March 8, 2013 No comments

Po wygraniu pendrive certyfikowanego dla WTG postanowiłem trochę bardziej przyjrzeć się temu rozwiązaniu. Wkurzyło mnie trochę testowanie, czyli restarty, testy, znowu powrót do normalnego systemu. Z lenistwa nie zawsze chce mi się pracować przy biurku na dwóch komputerach naraz, żeby mieć dostęp do swojego normalnego systemu w czasie testowania WTG.

Rozwiązanie mojego lenistwa z wykorzystaniem Hyper-V jest banalnie proste. Do tego celu pendrive trzeba potraktować, jako dysk pass-through i podpiąć go do maszyny wirtualnej. Z większością pamięci USB nie da się tak zrobić niestety, ponieważ system wykrywa je, jako removable media. Żeby dysk podłączyć do maszyny trzeba go przenieść w tryb offline, dla zwykłych urządzeń skończy się to komunikatem jak poniżej.

Na szczęście pendrivy certyfikowane dla WTG są wykrywane, jako dyski typu fixed, czyli jak normalne dyski twarde podłączane przez SATA czy USB.

Przejdźmy teraz do samego podłączenia pendrive z WTG do maszyny wirtualnej w Hyper-V. Na początek trzeba taki dysk przenieść w tryb offline. Możemy tego dokonać z przystawki zarządzania dyskami lub z linii komend programem diskpart. Aby dokonać tego z Windows 8 wciskamy Win + X i wybieramy Disk Management. W konsoli klikamy prawym przyciskiem na nasz dysk z WTG i wybieramy opcję Offline

Aby zrobić to samo z konsoli uruchamiamy na prawach administratora polecenie diskpart i wykonujemy następujące polecenia(# oznacza numer naszego pendrive z polecenia list disk):

list disk
select disk #
offline disk
exit

Teraz w Hyper-V tworzymy maszynę wirtualną bez dysku i wchodzimy w jej ustawienia. Wybieramy IDE Controller 0 i dodajemy dysk twardy. W ustawieniach nowego dysku twardego wybieramy Physical hard disk i wskazujemy nasz pendrive.

Teraz możemy uruchomić naszą maszynę i cieszyć się wygodnym środowiskiem testowym dla WTG.

“Someday we hope to have a budget”, czyli tani DR z użyciem Hyper-V Replica

Posted by on February 4, 2013 4 comments

Jutro na WGUiSW będę prowadził prezentację o Hyper-V Replice pod tytułem “Someday we hope to have a budget”, czyli tani DR z użyciem Hyper-V Replica.

Strona spotkania na WSS – link oraz Facebooku – link

Spotkanie dostępne będzie również online pod adresem https://meet.lync.com/wguisw/pawel.plawiak/ZT6TP6P3

Tytuł sesji jest inspirowany starym Dilbertem na temat Disaster Recovery.

RemoteFX w Windows Server 2012, cześć pierwsza

Posted by on January 13, 2013 No comments

Zaczynając wpis o RemoteFX warto wpierw przytoczyć termin VDI. VDI to skrót od angielskiego terminu Virtual Desktop Infrastructure, czyli Infrastruktura wirtualnych pulpitów. Jest to zbiór technologii pozwalających na centralizacje środowiska pracy użytkownika(dane, aplikację) poprzez wirtualizację klienckich systemów operacyjnych. Użytkownicy do takiego środowiska („swoich pulpitów”) dostają się zdalnie z komputerów, terminali (thin client), urządzeń mobilnych. Dla użytkowników w teorii nieśnie to duży komfort pracy, ponieważ niezależnie od miejsca pracy i urządzenia mają dostęp do swoich danych i aplikacji. Czemu w teorii? Ponieważ zawsze muszą mieć dostęp online do VDI. Dla firmy i IT VDI zmniejsza koszty obsługi użytkownika i wprowadza standaryzację stacji. Niestety koszty początkowe wejścia w to rozwiązanie są wysokie.

Na rynku są dostępne trzy wiodące rozwiązania:

  • Microsoft Virtual Desktop Infrastructure
  • Citrix XenDesktop
  • VMware View

Czym jest RemoteFX?

RemoteFX to technologia sprzętowej akceleracji grafiki w maszynach wirtualnych hostowanych na Hyper-V wykorzystywana przy połączeniach protokołem RDP(połączenia pulpitu zdalnego). Rozwiązanie to wykorzystuje potencjał nowoczesnych kart graficznych poprzez wykorzystanie ich do przetwarzania grafiki z maszyn wirtualnych i jednoczesnym odciążeniu procesorów. RemoteFX wspiera także od początku swojego istnienia przekierowanie USB. Pozował to na podłączenie urządzeń z USB(kamerki, telefony komórkowe) do maszyny wirtualnej poprzez RDP, czyli łącząc się z jakiegoś komputera do maszyny wirtualnej możemy podłączyć do niej na przykład telefon lub tablet z IOS i iTunes poprawnie połączy się z nim.

RemoteFX został wprowadzony w SP1 dla Windows Server 2008R2, jako części roli Remote Desktop Services w celu rozszerzenie możliwości VDI Microsoftu. RemoteFX może także zostać użyty w przypadku wykorzystania Citrix XenDesktop razem z Hyper-V.

Protokół Remote Desktop Protocol w wersji 8 zaimplementowany w Windows Server 2012 oraz Windows 7 i 8 (dla Windows 7 jest dostępna aktualizacja RDP do wersji 8 – http://support.microsoft.com/kb/2592687) przynosi sporo rozszerzenie dla RemoteFX:

  • RemoteFX Adaptive Graphics
  • RemoteFX for WAN
  • RemoteFX Multi-Touch
  • RemoteFX Media Redirection API

Dokładny opis i działanie można obejrzeć w filmie z konferencji TechEd NA 2012 – RemoteFX and RDP Rocking RDS in Windows Server 2012.

RemoteFX działa tylko na maszynach wirtualnych z Windows 7 SP1 i 8 w wersji Enterprise!

Wymaganie sprzętowe

Do uruchomienia RemoteFX musimy spełnić następujące warunki.

Procesor musi pozwalać na uruchomienie Hyper-V, czyli posiadać sprzętowe wsparcie dla wirtualizacji. W Intelu to Intel VT, a w AMD to AMD-V. Następną funkcją wymaganą przez Hyper-V jest Data Execution Prevention, w Intelu to Intel XD, a w AMD – AMD NX. RemoteFX dodatkowo wymaga od procesora obsługi Second Level Address Translation, w skrócie SLAT. Technologia ta zmniejsza zużycie procesora w procesie tłumaczenia adresów pamięci RAM w maszynie wirtualnej na adresy w pamięć fizycznej RAM. W Intelu ta technologia została zaimplementowana pod nazwą Extended Page Tables, a w AMD pod nazwą Rapid Virtualization Indexing.

Karta graficzna użyta z RemoteFX musi obsługiwać DirectX w wersji 11 oraz posiadać sterowniki WDDM w wersji 1.2. Najlepiej do użycia z RemoteFX w zastosowaniach produkcyjnych sprawdzają się karty z serii profesjonalnych takich jak AMD FirePro oraz Nvidia Quadro. Do testów można też użyć kart konsumenckich. Ja testy przeprowadzałem na NVIDIA GeForce GTX 550 Ti, która działa poprawnie z RemoteFX.

Karta graficzna musi posiadać odpowiednia ilość pamięci. Aby to wyliczyć można posłużyć się poniższą tabelą. Powstała ona dla wersji 2008R2, ale jest zgodna z 2012, z tą różnicą, że w 2012 można użyć do 8 monitorów.

Maksymalna rozdzielczość monitora Maksymalna liczba monitorów w ustawieniach maszyny wirtualnej
1 monitor 2 monitory 3 monitory 4 monitory
1024 x 768 75 MB 105 MB 135 MB 165 MB
1280 x 1024 125 MB 175 MB 225 MB 275 MB
1600 x 1200 184 MB 257 MB 330 MB 385 MB
1920 x 1200 220 MB 308 MB 425 MB 495 MB

Instalacja i konfiguracja

Serwer

Aby użyć RemoteFX w Windows Server 2012 lub Hyper-V Server 2012 musimy mieć zainstalować rolę Hyper-V oraz Remote Desktop Virtualization Host.

Można tego dokonać jednym poleceniem w powershell. Po jego wykonaniu serwer automatycznie zrestartuje się, jeśli będzie to wymagane. Polecenie to wykonujemy na uprawnieniach administratora.

Add-WindowsFeature RDS-Virtualization -IncludeManagementTools –Restart

Po wykonaniu polecenia mamy zainstalowany serwer Hyper-V oraz role Remote Desktop Virtualization Host. W Hyper-V konfigurujemy standardowo ścieżki umieszczenia plików maszyny wirtualnych, tworzymy siec typu External. Jak tego dokonać możecie przeczytać w moim wpisie – Podstawy instalacji i konfiguracji Hyper-V Server 2012

Dodatkowym ustawianiem, które dochodzi do Hyper-V w przypadku użycia RemoteFX w jest Physical GPUs. W ustawieniach możemy zobaczyć konfiguracje kart graficznych dostępnych w systemie oraz jeśli chcemy użyć ich do RemoteFX to możemy zaznaczyć checkbox Use this GPU with RemoteFX.

Od strony Hyper-V to koniec konfiguracji.

Maszyny wirtualna

Przejdźmy do stworzenia maszyny wirtualnej wykorzystującej wirtualne GPU dla RemoteFX.

Tworzymy normalnie maszynę wirtualną. Po jej utworzeniu wchodzi w jej ustawienia i z pozycji Add Hardware wybieramy RemoteFX 3D Video Adapter i klikamy Add.

W ustawieniach maszyny wirtualnej pojawią się ustawienia karty graficznej. W nich możemy wybrać maksymalną ilość monitorów i maksymalna rozdzielczość.

Po takim skonfigurowaniu maszyny wirtualnej możemy w niej zainstalować system operacyjny. W moim przypadku to Windows 8 w wersji Enterprise. Możemy również zainstalować Windows 7 z SP1 w wersji Enterprise. Wymagana wtedy będzie instalacją aktualizacji KB2592687.

Po instalacji w systemie operacyjnym na maszynie wirtualnej włączamy możliwość podłączenia pulpitem zdalny. Aby to skonfigurować wchodzimy w Panele Sterowania -> System -> Remote -> Remote Desktop -> Allow remote connections to this computer.

Tak skonfigurowana maszyna wirtualna będzie teraz działać z RemoteFX przy połączeniu poprzez pulpit zdalny.

W ustawieniach klienta pulpitu zdalnego ustawiamy automatyczny dobór ustawień w zależności, od jakości połączenia.

W następnej cześci wpisu pokaże działanie RemoteFX w praktyce.

Podstawy instalacji i konfiguracji Hyper-V Server 2012

Posted by on December 29, 2012 2 comments

W tym wpisie postaram się przybliżyć instalację i konfigurację darmowego Hyper-V Server 2012. Sposoby konfiguracji przedstawione tutaj, również działają na Windows Server 2012 w wersji Core.

Hyper-V Server 2012 to darmowy hypervizor typu pierwszego (w konkurencji odpowiednikami są VMware vSphere Hypervisor aka ESXi oraz Citrix XenServer) od Microsoftu. Do ściągnięcia pod adresem https://profile.microsoft.com/RegSysProfileCenter/wizard.aspx?wizid=5e91c6ca-a0fe-464a-8c04-83c1336c254e&lcid=1033&ci=393 lub http://www.microsoft.com/en-us/server-cloud/hyper-v-server/default.aspx.

Posiada on pełną funkcjonalność Hyper-V tak jak płatne wersje Windows Server 2012, z tą różnicą, że rola Hyper-V jest już preinstalowana oraz nie ma możliwość włączenia GUI tak jak w wersji Core.

Hyper-V Server może działać w grupie roboczej jak i domenie Active Directory. W przypadku konfiguracji w grupie roboczej tracimy funkcjonalności klastrów oraz shared nothing live migration.

Opisany przez mnie tutaj sposób dotyczy konfiguracji w grupie roboczej, ale może być stosowany również w przypadku korzystania z domeny.

Kolejność instalacji i konfiguracji pojedynczego serwera wynikająca z mojego doświadczenia z Hyper-V oraz dobrych praktyk to:

  • Instalacja
  • Zmiana nazwy serwera (sconfig lub Corefig)
  • Instalacja sterowników (Corefig lub instalator producenta)
  • Dodanie do domeny(opcjonalnie) (sconfig lub Corefig)
  • Instalacja poprawek (sconfig lub Corefig)
  • Konfiguracja zdalnego zarządzania (cmd)
  • Konfiguracja sieci wirtualnych (menadżer Hyper-V lub PowerShell)

Instalacja

Po wystartowaniu z płyty jak widać wita nas normalny instalatora Windows’a. Wybieramy ustawienia językowe i wciskamy Next.

Dalej normalny instalator Windows’a;). Klikamy Install Now.

Akceptujemy licencję i klikamy Next.

Wybieramy opcję Custom…

Dalej jak to w instalatorze Windows’a standardowy program do partycjonowania. Robimy partycje, wskazujemy gdzie chcemy zainstalować i aby rozpocząć instalację klikamy Next.

I po instalacji wita nas ekran logowania.

Naciskamy Crtl+Alt+Delete, klikamy na konto Administrator i zmieniamy ustawiamy hasło.

No i po pierwszym logowaniu widźmy tylko uruchomione dwa okna:)  CMD i narzędzie konfiguracyjne SCONFIG.

Narzędzia do konfiguracji

Cmd.exe, powershell.exe, regedit.exe

Narzędzia, których nie trzeba przedstawiać. W Hyper-V Server są one podstawą. Od wersji 2012 wszystko można skonfigurować lub zautomatyzować z poziomu powershella.

sconfig – Server Configuration tool

sconfig pojawiło się pierwszy raz w Hyper-V Server 2008. Służy ono do konfiguracji i zarządzania podstawowymi aspektami Hyper-V Server/Server Core takim jak:

  • Zmiana nazwy
  • Dodanie do domeny/grupy roboczej
  • Konfiguracja aktualizacji
  • Instalacja aktualizacja
  • Włączenie pulpitu zdalnego
  • Podstawowa konfiguracja sieci

Corefig

Corefig to darmowe narzędzie do graficznej konfiguracji napisane w powershellu wywodzące się z projektu CoreConfig. Projekt dostępny jest na Codeplex pod adresem http://corefig.codeplex.com. Corefig pozwala na:

  • Licencjonowanie produktu
  • Funkcje sieciowe
  • Ustawienia iSCSI
  • Role i funkcje serwerowe – w przypadku wersji Windows Server
  • Uprawnienia użytkowników i grup
  • Tworzenie i usuwanie udziałów
  • Dynamiczne ustawienia zapory
  • Ustawienia ekranu i wygaszacza ekranu
  • Dodawanie i usuwanie sterowniki
  • Ustawienia proxy
  • Aktualizacje systemu Windows (w tym programu WSUS)
  • Multipath I/O
  • Hyper-V oraz podgląd miniatur maszyny wirtualnych
  • Dodawanie do domeny oraz zmiana nazwy komputera
  • Dodaj / usuń programy
  • Usługi
  • WinRM

Konfiguracja zdalnego zarządzania

Aby zarządzać zdalnie Hyper-V Server 2012 potrzeba Windows 8 z zainstalowanym menadżerem Hyper-V i Remote Server Administration Tools lub Windows Server 2012 z zainstalowanymi odpowiednimi przystawkami. Z poziomu Windows 7/2008R2 można zarządzać nowym Hyper-V, ale nie ma wtedy możliwość wykorzystania jego nowych funkcji takich jak dyski vhdx, virtual fiber channel, nowe ustawienia kart sieciowych.

Firewall

Dla menadżera Hyper-V oraz przystawek do zarządzania jest wymagane stworzenie odpowiednich reguł na firewallu na serwerze oraz na stacji, z której będziemy zarządzać Hyper-V Server’em.

Poniżej przygotowane reguły do wklejenia w linii poleceń na prawach administratora:

netsh advfirewall firewall set rule group="File and Printer Sharing" new enable=yes
 netsh advfirewall firewall set rule group="Remote Service Management" new enable=yes
 netsh advfirewall firewall set rule group="Performance Logs and Alerts" new enable=yes
 Netsh advfirewall firewall set rule group="Remote Event Log Management" new enable=yes
 Netsh advfirewall firewall set rule group="Remote Scheduled Tasks Management" new enable=yes
 netsh advfirewall firewall set rule group="Remote Volume Management" new enable=yes
 netsh advfirewall firewall set rule group="Windows Firewall Remote Management" new enable =yes
 netsh advfirewall firewall set rule group="windows management instrumentation (wmi)" new enable =yes

Konsola Disk Management

W celu zarządzania dyskami poprzez przystawkę Disk Management należy przełączyć usługę Virtual Disk w tryb automatyczny na serwerze Hyper-V. Dokonujemy tego za pomocą polecenia:

sc config vds start= auto

Konsola Hyper-V Manager

W celu połączenia się menadżerem Hyper-V zdalnie należy na Windowsie, z którego będziemy się łączyć do Hyper-V musimy skonfigurować „ANONYMOUS LOGON” w zabezpieczeniach COM. W tym celu uruchamiamy DCOMCNFG, jako administrator. W konsoli rozwijamy Component Services -> Computers i klikamy prawym przyciskiem myszy na My Computer i wybieramy Properties. W zakładce COM Security klikamy w sekcji Access Premissions na Edit Limits… i z listy wybieramy ANONYMOUS LOGON i zaznaczamy uprawnienie Remote Access na Allow.

Uruchomiony menadżer Hyper-V i podłączony do zdalnego serwera Hyper-V

Server Manager

Aby użyć Server Manager na stacji, z której go uruchamiam w powershellu na uprawnieniach administratora musimy wykonać poniższe polecenie:

Set-Item wsman:\localhost\Client\TrustedHosts NAZWA_SERWERA -Concatenate –Force

Poświadczenia

Jeżeli poświadczenia(login i hasło) na komputerze, którym zarządzamy są inne niż na serwerze Hyper-V to można skorzystać z dwóch opcji łączenia się.

Pierwszą możliwością jest zapisanie poświadczeń w menadżerze poświadczeń za pomocą polecenie CMDKEY.

cmdkey /add:NAZWA_SERWERA /user:NAZWA_SERWERA\NAZWA_UŻYTKOWNIKA /pass

Drugą opcją jest uruchamianie przystawek za pomocą polecenie runas z parametrem netonly, czyli np., aby odpalić menadżer Hyper-V z potrzebnymi poświadczeniami używamy polecenia:

runas /netolny /user:NAZWA_SERWERA\NAZWA_UŻYTKOWNIKA "mmc.exe virtmgmt.msc"

Druga opcja jest niezbędna, jeśli chcemy zdalnie modyfikować ustawienia FireWall’a, ponieważ wygląda na to, że przystawka do zarządzania FireWall’em nie potrafi skorzystać z zapisanych poświadczeń.

Konfiguracja sieci wirtualnej w Hyper-V

Przed konfiguracją sieci w Hyper-V polecam zapoznać się z artykułem Darka Porowskiego, który dobrze przybliża teorię na ten temat – http://technet.microsoft.com/pl-pl/library/hyper-v–rodzaje-wirtualnych-sieci.

Zakładam, że w naszym serwerze mamy tylko jedną kartę sieciową i chcemy, aby serwer Hyper-V współdzielił ją razem z maszynami wirtualnymi na niej. W tym celu należy stworzyć sieci typu External (zewnętrzną) z włączoną opcją współdzielenia sieci z Hyper-V.

Można tego dokonać na dwa. Pierwszym jest konfiguracja graficzna z menadżera sieci w menadżerze Hyper-V, procedura ta jest opisana tutaj – http://technet.microsoft.com/pl-pl/library/hyper-v–tworzenie-i-konfiguracja-wirtualnych-sieci.aspx, część opisana, jako Zewnętrzna sieć wirtualna. Drugą metodą jest konfiguracja tego poprzez komendę w PowerShellu. Polecenie do tego wygląda następująco:

New-VMSwitch -Name "Nazwa switcha" -NetAdapterName "Ethernet 2" -AllowManagementOS $true

Parametr Name określa nazwę naszego wirtualnego switch. NetAdapterName to nazwa naszej fizycznej karty sieciowej. Jej nazwę możemy wsiąść z polecenie ipconfig.

Po stworzeniu wirtualnego switcha z siecią zewnętrzną z włączonym współdzieleniem z Hyper-V w systemie jest tworzona wirtualna karta, która jest podpięta do naszego nowego wirtualnego switcha. Po wpisaniu polecenia ipconfig w linii polecenie widać, że karta wykorzystana do stworzenia switcha znikła, a na jej miejsce pojawiła się wirtualna karta.

WordPress SEO fine-tune by Meta SEO Pack from Poradnik Webmastera
Skip to toolbar