Bękart Systemu Edukacji

Bardzo smutny piątek. A wszystko dlatego, że Ona powiedziała: "Tak". Powiedziała po prostu "Tak" innemu. I to nie ot tak: "Tak, zgadzam się", ale przed urzędnikiem – takie sakramentalno-urzędnicze "tak", po którym nie ma już nic, po którym nie ma już odwrotu. Wyszła za mąż za nie tego faceta, za którego powinna. Ona się po prostu pomyliła, Ona nie wiedziała, co robi. Jest przecież taka niewinna, taka naiwna – na pewno dała się oszukać, dała się ponieść chwili. Ale nie wszystko stracone – może za kilka, kilkanaście lat się spostrzeże, że to nie Ten Jedyny, że Ten Jedyny jest tuż-tuż, ale to nie jemu założyła na serdeczny palec obrączkę. Na pewno się spostrzeże, Ona jest taka mądra. Skończyła wymarzone studia, świetnie się z nią rozmawia, jest taka inteligentna. I taka delikatna. A on Ją zbałamucił, przed ołtarz (stół w urzędzie) zaciągnął. Ona się pomyliła, naprawdę.
Wybacz, ale ja mam nadzieję, że nigdy nie zauważy, że to jednak nie Ten. Przecież chcemy, żeby była szczęśliwa? A wiemy przecież, że jak pozna swojego męża lepiej, będzie jej bardzo źle. Niech jej nie będzie źle. Niech będzie szczęśliwa. I niech wreszcie znajdzie inną pracę, bo przecież tej nie lubi. Ale teraz już nic nie zrobimy. Powiedziała "tak" przy świadkach. Oni podpisali, Ona została żoną – i to oświetloną żoną, bo w świetle prawa. Życzmy jej Wszystkiego Najlepszego. Życzmy jej szczęścia. Przecież na nie zasługuje, prawda? Przecież nawet wtedy, kiedy się myli, jest taka urocza – może wtedy właśnie najbardziej?
Nie piję alkoholu prawie w ogóle. Dzisiaj otworzyłam białe wino. Piję za wszystkie kobiety, które powiedziały "tak" nie temu, co trzeba – i za te, które to zrozumiały i za te, które teraz zasypiają w ramionach męża szepcząc "dobranoc, najmilszy", choć głęboko w świadomości mają inny obraz tego naj, naj, najmilszego. Ile jest takich kobiet? Nieważne. Ale niech będą szczęśliwe. Szczęście przecież niejedno ma imię.